Choć nie mam tylko 100 rzeczy, a mój dobytek nie mieści się w jednej walizce i czasem kupię coś dla kaprysu – nazywam się minimalistką. Minimalizm pojawił się w moim życiu nagle (o moich początkach przeczytasz w tym wpisie), wywracając je do góry nogami i pociągając za sobą lawinę niesamowitych zmian. Jakich? Zapraszam do lektury. Zewnętrzny porządek i wewnętrzny spokój Nigdy nie sądziłam, że nadmiar przedmiotów może tak przytłaczać. Z jednej strony…
Jutro wyjątkowy dzień – zaczynam nową pracę! Stres? Kosmiczny. Ekscytacja? A jakże. Już od dziecka czysta kartka równie mocno mnie przerażała, co ekscytowała. Nowa szkoła? Początek studiów? Strój przygotowany już tydzień wcześniej, dojazd obczajony piętnastokrotnie. W łóżku już o 22, meliska przygotowana, kładę się spać i… nie śpię. Wcale. Następnego dnia wypijam morze kawy, wypalam dziesiątki papierosów i staram się przetrwać…
Jedni lubią aforyzmy, inni na myśl o nich dostają skrętu kiszek. Ja zawsze byłam gdzieś pomiędzy: nigdy nie przekonywały mnie popularne cytaty, bo wydawały mi się nadmuchane i pozbawione realnej głębi – skoro tyle osób się do tego odnosi, to zawarta w nich prawda musi być na tyle uniwersalna, że raczej mało odkrywcza, nie? I trochę dalej tak uważam. Wiem jednak, że słowa mają moc. Usłyszane w odpowiednim…
Bezsenność dotknęła mnie na studiach. Początkowo wybiórczo: tylko wtedy, gdy następnego dnia musiałam wstać wyjątkowo wcześnie. We wtorki budzik ustawiałam na 5 rano, kładąc się spać z myślą, że muszę się wyspać, bo czeka mnie ciężki dzień. I nie spałam wcale, przewracając się z boku na bok i łkając z bezsilności. Wtedy bezsenność wynikała ze strachu – po prostu bałam się, że się nie wyśpię i zawalę dzień. A zestresowany umysł, skupiony na tym, że zasnąć…
